Donderdagavond 1 februari is Geert Berentschot overleden. Zaterdag 27 januari werd hij 56 jaar. Zondag was hij er in de morgendienst gewoon weer bij. De Nieuwe Kerk en haar gemeente hadden een speciaal plekje bij hem. Andersom gold het zelfde. Een hersentumor richtte ravage aan in zijn lijf en in zijn hele leven. Maar niet in zijn godsvertrouwen. Bij alle verlies en verdriet was het zijn houvast. Naast de binnenste kring: Zijn meiden – Inez, Noor en Ilse, zijn ouders – Djoke en Gerard, en zijn zus Annet. Geert verstond de kunst om zich niet gek te laten maken door wat hem was overkomen. En om te genieten van een straal zonlicht, van de wind om het hoofd als hij op pad was met zijn scootmobiel, van vakantie op het water. Geert was ouderling en had het pastoraat hoog zitten. Hij verdiepte zich in het geheim van de liturgie en wist hoe die het leven dragen kan. “Dag broeder,” zei hij tegen me toen ik donderdagmorgen zijn kamer binnenging om samen met hem even van buiten te gaan genieten. Maar hij lag op bed en had het zwaar. Geen wandeling. Wel het laatste stukje van zijn levensreis. We gaan hem missen.
“Dag broeder!” Adieu.
De uitvaart is zaterdag 10 februari om 11 uur vanuit zijn geliefde Nieuwe Kerk. Daarna wordt hij begraven op de natuurbegraafplaats Hillig Meer bij Eext.
Geert was net als ik iid van de beroepingscommissie, en zo heb ik hem leren kennen. Het was een plezierige kennismaking, want hij toonde zich echt interesseert in en betrokken bij de opdracht, die wij hadden, namelijk het zoeken naar een predikant voor de gemeente van de Nieuwe Kerk, een collega voor ds. Bijl. Wat mij vooral is bijgebleven is zijn liefde voor de liturgie in de kerkdienst. Met elkaar als beroepingscommissie hebben wij toen ds, Evert Jan Veldman uit Enschede gekozen en voorgesteld aan de gemeente en de kerkenraad. Geert was een betrouwbare en inspirerende gesprekspartner. Wij zullen hem missen.