Ik moet er niet aan denken om er tussen te lopen

This content has been archived. It may no longer be relevant

Dat gaat over de kerk. Of beter gezegd: over de mensen die op zondag het pad oplopen naar de kerk. Die keren dat het lekker druk is. ‘Ik moet er niet aan denken om er tussen te lopen,’ zei een buurtbewoner jaren geleden tegen mij. Ik was het vast al lang vergeten, als ze daar aan voorafgaand niet iets anders gezegd had. In dat geval had ik toen zeker geantwoord: ‘Prima toch? Niemand zal je dwingen. Die tijd hebben we gehad. Vrijheid blijheid!’ En dan had ik het los gelaten. Even goeie vrienden. Nou ja vrienden? Vrienden vergeten elkaar niet.

Dat ik haar níet vergeten ben, heeft dus te maken met wat ze er vóór zei: ‘Ik word nog altijd blij als ik mensen in groepjes het pad op zie lopen.’ De schijnbare tegenstrijdigheid van haar woorden, houdt mij na al die jaren nog altijd wakker: ‘Ik word nog altijd blij als ik mensen in groepjes het pad van de kerk op zie lopen, maar ik moet er niet aan denken om er tussen te lopen.’ Er is een groot verlangen naar verbinding. Bijna elke dag word ik er door geraakt. Dat is het mooie van mijn werk als dominee: dat ik met mensen op mag lopen en dan de tijd soms wat langer mag laten duren, waardoor het verlangen naar verbinding stem kan krijgen. Dat verlangen is geheel wederzijds overigens. Maar het afgrijzen over een opgelegde verbinding is nog groter. Een die niets heel laat van wie jij hoogstpersoonlijk bent: uniek en niet inwisselbaar. Liever de trouw aan jezelf dan het verlangen naar verbinding dat vervuld wordt.

In ons gesprek ging het over de kortademigheid van deze tijd. Doelen halen, profileren, tempo maken, scoren. En daar tegenover de lange adem van dat oude monument in het hart van de Hortusbuurt. Met achter de voordeur het Stilteportaal waar je een kaarsje aan kunt steken en de tijd aan jezelf hebt. Volgens mij is er behoefte aan plekken als de Nieuwe Kerk waar je de tijd aan jezelf hebt, ook als je niet alleen bent. Experimenteren met vormen van ontmoeting, die meer zijn dan heimwee naar vroeger. Waarin jouw eigenheid gevierd wordt ín de verbinding. Je bent nooit te oud om te leren. Dat geldt ook voor de Nieuwe Kerk.

Verschenen in Kop d’r Veur (Wijkkrant Hortusbuurt & Ebbingekwartier) februari / maart 2020

EJV2020

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.