Van groots en meeslepend naar klein maar eigenlijk heel fijn
Toegegeven: mijn dochters (14 en 11) waren behoorlijk verwend wat betreft ‘georganiseerd vermaak’. Even een uurtje springen in de trampolinehal; met een vriendinnetje naar de bioscoop; naar een zwembad met supergliders en wildwaterbanen. Het leidde alleen wel tot een bepaald verwachtingspatroon. Voor een duik in het plaatselijke zwembad haalden ze soms al verveeld hun schouders op “nee, niet dáár” en een potje midgetgolf? Saai…
Maar ja. Toen kwam corona. Weg georganiseerd vermaak, en erger nog: wel zeeën van tijd voor die meiden, die hun schoolwerk vaak binnen een paar uur af hadden. Gelukkig hadden ze hun smartphone… Wij waren echter al snel klaar met dat getuur op die beeldschermen. ‘Ga es wat anders doen!’, waarop zij verbaasd opkeken ‘Wat dan?’. Tja. Wat dan. De tijd van ‘gewoon even spelen’ waren ze al voorbij.
We haalden de bordspellen uit de kast, bedachten wandelrondjes in de buurt met gps-opdrachten. Haalden ingrediënten voor het bakken van koekjes en brownies in huis. We kochten voor de oudste een set Diamond Painting en voor de jongste Harry Potter Lego om iets van oude gewoontes weer aan te wakkeren. En uiteraard reserveerde ik boeken, heel veel boeken in de bibliotheek. Alleen gingen die vaak ongelezen weer retour…
Maar na het zoveelste potje Ticket to Ride was de rek er wel uit. En dus verkenden we de coronaproof mogelijkheden van georganiseerd vermaak. We speelden een online familiequiz met bevriende gezinnen, maakten een autopuzzeltocht over het Hogeland, toverden met een do-it-yourself kit de slaapkamers in ons huis om tot een ware escaperoom en deden mee aan een unieke Drive Koe (een drive thru door een koeienboerderij) waarbij we door het autoraam een bekertje melk en tulpen kregen aangereikt. Eenmaal thuis kwamen al gauw de beeldschermen weer tevoorschijn.
En toen werd het zomervakantie. Opgetogen ploften de meiden neer op de veranda van onze gehuurde stacaravan in Overijssel. Leuk hier! Tot de oudste vroeg “Maar wat gaan we hier eigenlijk doen?” Ai. Wij keken elkaar aan. “Nou eh, wandelen? En misschien eens fietsen? Iemand zin in een spelletje?”. Donkere wolken op de gezichten, en helaas ook in de lucht. De beeldschermen wonnen terrein.
Maar alles went. En in de maanden die volgden waren er toch kleine veranderingen te bespeuren. De jongste leerde zichzelf skeeleren en speelde steeds vaker ouderwets met haar Lego. De oudste knutselde decoraties voor haar tienerkamer en vroeg of ze mocht leren koken.
Deze meivakantie zaten we weer in een stacaravan. En eerlijk: daar had ik ook wel een beetje tegenop gezien. Maar: wat hadden we het leuk! We hebben gefietst, we hebben gewandeld, we speelden een spelletje. En het hoogtepunt? Een potje midgetgolf. Ik heb ze in tijden niet zo horen lachen.
Joanneke Smeenk
Zomerdagje is de opvolger van Lentdagje. Miniatuurtjes om de lezer een hart onder de riem te steken in Corona tijd. Twee keer in de week: op dinsdag en op vrijdag. De schrijvers zijn Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid, Evert Jan Veldman, Alexandra Matz, Erwin Landman, Marieke Laauwen, Arjen Zijderveld, Joanneke Smeenk en Wouke Mollema
Geweldig 😊… Precies zoals het is.
Hartelijk dank voor dit eerlijke verhaal. Ondanks alles hebben jullie met elkaar toch een goeie tijd gehad.
Wij wensen jullie veel liefde, wijsheid en geduld voor de komende tijd.
En t.z.t. een fijne vakantie gewenst!!
Hartelijke groeten, tot ziens.
Trijnie