Zomerdagje is de opvolger van Alledag. Miniatuurtjes om de lezer een hart onder de riem te steken in Corona tijd. Nu twee keer in de week: op dinsdag en op vrijdag.
15 september ’20
Eer zij de heerlijkheid Gods
Vader, Zoon en heilige Geest
Zoals het was in de beginne
zo zij het thans en voor immer
tot in de eeuwen der eeuwen
Amen
Ik ben in de Abdij van Egmond. Ze is een constante in mijn leven geworden. Eén keer per jaar terugkeren op een plek, die voor het oog weinig verandert, helpt te ontdekken wat er in jouw eigen leven in dat jaar is veranderd. Het ene jaar blijft het bij de constatering dat je weer een jaartje ouder geworden bent, het andere jaar is er tijd om ingrijpende veranderingen te doorvoelen en te overdenken. In de Abdij blijven de zelf gemaakte jam van vruchten uit de eigen tuin én de lofverheffing aan het eind van elke psalm in de gebedsdiensten.
Er is een broeder overleden. Er is een broeder verhuisd naar een andere communiteit. Er is er een die afscheid genomen heeft van het monastieke leven. De gemeenschap is ouder en fragieler geworden. Het is de tweede keer in al die jaren dat ik denk: ‘Zullen ze het redden?’ Ik hoop het zo. Ik wil zo graag dat er plekken blijven die niet veranderen. Waaraan moet ik mij anders meten? ‘Zoals het was in de beginne / zo zij het thans en voor immer.’
Boven het altaar in de ruimte hangt de gekruisigde Christus. Je kunt er niet omheen kijken. Qua kwetsbaarheid gaat de gemeenschap steeds meer op hem lijken. Dat schijnt ook onze roeping te zijn. Maar mooi is anders. Hij heeft het trouwens wel in zich om te blijven, ook al lijkt het toch echt einde verhaal voor hem. De Vader en de Geest laten hem niet los. Mocht de communiteit in Egmond ooit opgeheven moeten worden, dan vindt hij wel weer andere kwetsbare mensen om gemeenschap te stichten.
Evert Jan Veldman
