Zondagmorgen vroeg. Echt dag moet het nog worden. Er loopt een lichtgewicht oudere gekromd over haar rollator. Goed vasthouden, want het waait behoorlijk! Ik hoor haar zingen op het ritme van haar voetstap. Ze zingt een avondlied. ”k wil U, o God, mijn dank betalen, U prijzen in mijn avondlied. Het zonlicht moge nederdalen, maar Gij, mijn licht, begeeft mij niet.’ Een beetje in de war. Maar mijn zondag is nu al goed. Ik voel me met haar verbonden en loop zingend verder. Ze mogen het van mij ook zeggen: ‘Een beetje in de war.’
EJV2020
