Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid en Evert Jan Veldman.
15 juni ’20
Een Yoga lerares maakt dankbaar gebruik van het Nieuwe Kerkhof. Met regelmaat zie ik aan de andere kant van de heg jonge mensen in alle bochten zitten of op handen en voeten balans zoeken. Allemaal Corona proof. En ik word er vrolijk van. Het is alsof ik mijn eigen lijf ook weer beter voel als ik ze zo bezig zie.
In een op een gesprekken merk ik dat mensen aan een grens komen. Toen we leefden met de gedachte dat afzien van fysiek contact tijdelijk was, konden we het vol houden. Het was even doorbijten. “Nait soezen,” zeggen de Groningers. Maar nu weten we niet meer hoe tijdelijk tijdelijk is. En ondertussen wordt het gemis aan fysiek contact groter.
Donderdag was de Nieuwe Kerk weer open. Met desinfectie, met registratie en mondjesmaat. Maar toch! De ervaring om elkaar te zien onder het dak, dat jou zo dierbaar is, is ook een fysieke ervaring. De Nieuwe Kerk omarmt je echt. Het beeld dat ooit bij me opkwam van de kerk als een grote moeder met schort, is niet meer weg gegaan.
Maar dankzij de Yogagroep weet ik dat het lommerrijke Nieuwe Kerkhof nog iets extra’s daar aan toe te voegen heeft. Zitten onder dezelfde boom en samen je handen spreiden in het vochtige gras, komt tegemoet aan de huidhonger. Laten we er gebruik van maken deze zomer! Dus niet alleen binnen, waar onze grote moeder ons omarmt. Maar ook spelend in haar tuin.
Op een warmtefoto, genomen op een stikhete dag, was het enorme temperatuurverschil te zien tussen tussen de Ossemarkt, op een steenworp afstand, en het Nieuwe Kerkhof. We hebben behoefte aan troost in deze oververhitte tijden. Een koele bries waait er om onze hoofden. Het Nieuwe Kerkhof is goed in troosten.
