Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid en Evert Jan Veldman.
3 juni ’20
Toen ik gevraagd werd om een van de schrijvers te worden voor Alledag, dacht ik: ik hoef mijn tekst toch niet te eindigen met een gebed, zoals de andere twee dat doen? Ik vind bidden lastig. Ik ben opgegroeid met ‘Handjes gevouwen, sluit oogjes nu’, ‘Here zegen deze spijze amen’ en later het Onzevader. Mijn vader bad altijd ‘Heer, wij danken u van harte voor nooddruft en voor overvloed’. Pas rond mijn puberteit had ik door waar hij het nou eigenlijk over had. Mijn opa was een kei in bidden. Hij bad zo’n beetje voor iedereen die ertoe deed in de wereld: van koningin tot overheid tot de president van Amerika toe.
Ik heb denk ik in de jaren dat ik naar de kerk ga te veel gezwollen gebeden gehoord met grote woorden. Als ik help een dienst voor te bereiden in de Martinikerk, laat ik het liefst de voorbeden aan iemand anders over. Vaak dwing ik mezelf om toch gebeden te schrijven. In eenvoudige taal, omdat ik erover twijfel waar dat gebed landt en wie er luistert. Toch denk ik dat het goed is om te bidden en je zorgen, twijfels en vragen te delen. Er is vast iemand die luistert en anders is er altijd wel iemand in de kerk die zich in de woorden herkent.
Zo gaat het ook met danken. Ik heb veel om dankbaar voor te zijn: ik ben gezond, ik heb een fine relatie, leuke vrienden en geniet van de mooie dingen om me heen. Ik zou daar graag een schietdankgebedje voor willen doen maar ik weet niet goed hoe.
De Drentse band Skik van Daniël Lohues heeft hier een mooi liedje over geschreven, ‘Dankjewel voor de zon’. Lohues beschrijft hoe hij kan genieten van de zon. Hij zou hier het liefst iemand voor bedanken maar hij weet niet wie. In God gelooft hij niet meer. Het is voor mij een simpel liedje met een simpele tekst maar met een diepere lading. ‘Dank u voor deze nieuwe morgen’, maar dan anders.
Het is zeker 100 keer zo mooi
Als de zon z’n gouden stralen strooit.
Het is soms te mooi om waar te zijn
Als ie gloedvol over ’t koren schijnt.
Dus bij wie moet ik in godsnaam zijn?
’t Zou wel leuk zijn als je zeggen kon:
Dankjewel voor de zon
Is degene die de zon bedacht
dezelfde die ons oorlog bracht?
Alle narigheid en alle kwaad,
heeft diezelfde iets dat ook gemaakt?
Daarvoor dank je iemand niet zo snel
maar voor de zon en al het toffe wel.
Wat is er mooier dan een stukje fietsen als de zon schijnt?
Alle stralen voelen voordat ie weer een nacht verdwijnt.
Dankjewel voor de zon.
Tim Smid
