Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid en Evert Jan Veldman.
18 mei ’20
‘Ik heb u vaker gezien hè?,’ vraagt een jongen. Ik steek net de sleutel in de deur van de Nieuwe Kerk. Hij heeft een skateboard in zijn handen. ‘Wat is dit voor een kerk?,’ vraagt hij. Hij stelt de vragen sneller dan ik ze weet te beantwoorden. Want ik herinner mij hem niet en wil dat liever niet zeggen. En wat die kerk betreft, daar weet ik misschien veel over te vertellen, maar of dat nou is waar deze jongen op zit te wachten? ‘Het is een hele oude kerk,’ antwoord ik. Hij kijkt me aan met een blik van: ‘Ja, duhû!’ Dat had hij al lang gezien. ‘Is het een christelijke kerk?,’ vraagt hij. ‘Ja, het is een christelijke kerk.’ ‘Er komt hier niemand meer hè?,’ vraagt hij. ‘Nu niet,’ antwoord ik, ‘De kerk moet nog even wachten.’
Zijn vraag heeft een andere lading. Het is niet alleen een heel oude kerk, ze is ook van vroeger. Als ik zo lang moet nadenken over wat ik zal antwoorden, zou dat wel eens kunnen betekenen dat de antwoorden die voor op mijn tong liggen ook van vroeger zijn. Als het een christelijke kerk is en als Christus de Levende is, dan zal ik toch antwoorden moeten kunnen geven die deze jongen snapt, in een taal die van deze tijd is en waarin hij op zijn skateboard een weg probeert te vinden.
‘Wil je de kerk van binnen zien?,’ vraag ik. Het kost hem weinig moeite om antwoord te geven. ‘Ja!,’ zegt hij. We gaan de oude deuren door. ‘Net zulke oude deuren als in ….,’ mompelt hij. Het zal wel over een fantasy game gaan. Met zijn skateboard onder de arm kijkt hij in het rond. Hij is onder de indruk. Ik vertel iets over de burgemeestersbank. Hij kijkt omhoog. ‘Er wonen hier geesten,’ fluistert hij. En direct daar achteraan: ‘Is hier ook een WC?’
Ik wijs hem de weg. De WC snappen we beiden. En ik heb even tijd om na te denken over de geesten die hier wonen. Misschien kunnen ze ons helpen om de rijkdom van de traditie te vertalen naar vandaag en morgen. Ook voor jongens op een skateboard. De breuk in de tijd, die deze Corona crisis, veroorzaakt, biedt daarvoor kansen. Gewoon verder gaan zit er niet in.
Goede God, wees met de jongen op zijn skateboard. Help hem zijn weg te vinden in deze tijd. Omring hem met mensen die hem daarbij helpen. Want hoe zou je zoiets in godsnaam in je eentje kunnen doen? Over uw naam gesproken, laat ons als kerkgemeenschap niet ontbreken op de weg van deze jongen en zijn generatie. Wees met uw Geest bij hem en bij ons. Amen
Evert Jan Veldman
Boeiende tekst om over na te denken, dominee.
Mijn reactie is: Als voor een jongen met scateboard het zien van de binnenkant van de kerk hem doet denken aan fantasy games of fantasy boeken, is het dan niet hoog tijd dat wij als gemeenteleden fantasy boeken gaan lezen om inzicht te krijgen in zijn begrips-wereld.
Wie gaat er een kleine leeskring starten om samen fantasy boeken te gaan lezen?