Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid en Evert Jan Veldman.
Zaterdag 30 mei ’20
Morgen vieren we Pinksteren. En in aanloop naar de gezamenlijke pinksterviering van de PGG, vroegen we gemeenteleden uit de verschillende wijkgemeenten ‘Waar zie jij de Geest aan het werk in Groningen?’ of ‘Welk beeld roept Pinksteren bij jou op?’. Een prachtige diversiteit aan antwoorden was het gevolg. Ik moet eerlijk zeggen dat als iemand mij aantal jaar geleden had gevraagd welk beeld Pinksteren bij oproept, ik misschien nogal wat stamelend had geantwoord. Lang – en soms nog steeds – was Pinksteren voor mij een feest waarbij ik bleef zoeken naar de betekenis ervan toen en nu.
Maar ik denk dat deze tijd, waarin het coronavirus ons leven zo bepaald, ons misschien wel bij uitstek kan laat zien van de betekenis van Pinksteren – van de komst van de Heilige Geest. Deze tijd: waarin we aan huis gebonden zijn, de kerk op zondag dicht bleef en we elkaar niet kunnen ontmoeten als gemeente. Een lege kerk, het went nog niet. Ik denk dat we er allemaal, op onze eigen manier mee worstelen mee worstelen, met het gemis van de zondagse samenkomst, van samenzang, gespreksgroepen, en ontmoetingen bij de koffie. Maar in deze context en vanuit die ervaring is juist de Geest het geschenk wat we nodig hebben en waar we niet zonder kunnen, omdat Hij dat wat afwezig was voor ons aanwezig maakt.
Ik denk dat voor veel van ons de kerk de plek is waar we God en Christus ontmoeten, in de muziek, in de woorden die klinken, in brood en in wijn. Maar de komst en het geschenk van de heilige Geest herinneren ons eraan dat Jezus naar ons toe komt waar we ook zijn. Toen Jezus naar de hemel ging was dat niet slechts een verdrietig moment. Hij liet de discipelen namelijk niet alleen achter, maar beloofde en gaf zijn Geest. Niet langer was Hij beperkt door tijd of ruimte, maar in zijn Geest was en is Hij aanwezig op iedere moment, iedere plek en bij ons allemaal. In de Geest komt Jezus op ons toe. In de kerk, maar óók thuis, in onze tuin, tijdens een wandeling, ja zelfs wanneer we online samen komen.
En zo verbindt de Geest ons ook aan elkaar over tijd en grenzen heen, als gemeente van de Nieuwe Kerk, als kerk in Groningen en als kerk wereldwijd. Een aantal weken geleden mocht ik voorgaan op het YouTube platform van vrienden uit India. Opgenomen via Zoom en vertaald in het Hindi. Het maakte me ervan bewust dat ondanks de afstand of culturele verschillen, we één zijn in Christus, door zijn Geest. En dat geldt ook voor ons, hier als gemeente van de Nieuwe Kerk. Hoe sterk we het ook missen en ernaar verlangen om weer samen te komen, het is en mag een troost zijn dat het niet die fysieke verbondenheid en aanwezigheid is wat ons ten diepste tot kerk maakt. Wat ons ten diepste samen bindt en houdt is de Geest die in ons woont.
Goede God, het is onze hoop dat we dit mogen ervaren in de dagen rond Pinksteren en in de weken die komen. Kom en schenk ons uw Geest, die aanwezig maakt wat afwezig is, die ons aan U en aan elkaar verbindt, en ons de hoop en het vertrouwen geeft dat U niet los laat. Amen.
