Op 25 mei is Hannah Westerink bevestigd als predikant en verbonden aan de samenwerkingsgemeente van Doopsgezinden, Remonstranten en Vrijzinnige Protestanten van de Johanneskerk in Amersfoort. Drie tradities die daar gezamenlijk ruimte maken voor vrolijk en vrij geloven, voor mondigheid en tegenspraak. Het kerkgebouw staat in het centrum van Amersfoort. Je loopt er zo de winkelstraat in. Een plek dus, die uitnodigt om als kerk de verbinding te zoeken met de stad en het leven van alledag.
Vis in het water
Hannah heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze graag predikant wilde worden in de stad. In Groningen voelde ze zich als een vis in het water. Als student, als werker in de zorg, als medewerker van Mosterd, de creatieve plek voor jonge mensen om zin te geven en zin te vinden, voorbij grenzen. De stad bood haar de ruimte om te groeien. En de Nieuwe Kerk werd er haar thuisgemeente. Hannah bleef er komen ook na de predikantsstage.
Zegen
De liefde kwam van twee kanten. De Nieuwe Kerk was goed vertegenwoordigd bij haar bevestiging en intrede in Amersfoort. Tot aan de kleine Misha van Jantine en Erwin en Maria van Tirtsa en Marten aan toe. Evert Jan Veldman mocht de bevestiging doen. Tirtsa Liefting en Chris Schoonenberg gaven Hannah de zegen mee.
Ontvangen
In de overweging bij Johannes 21, 1 – 14 benadrukte Hannah het belang van durven ontvangen. Het was de Vreemde op de oever die voor de leerlingen een vuurtje had gemaakt met vis en brood erop. Zij werden uitgenodigd om van de vissen die zij hadden gevangen (nou ja..) er wat bij te leggen. Geven gaat ons doorgaans beter af. Daarna ging Hannah voor bij de viering van de Maaltijd van de Heer.
Dansen
En tenslotte zongen wij het aanstekelijke lied, dat ’s morgens toevallig ook in de Nieuwe Kerk had geklonken: ‘Ik danste die morgen toen de schepping begon’ (Lied 839). Met dit verschil dat in de Johanneskerk vooraan enkelingen spontaan begonnen te dansen. Het komt daar vast goed!
Hartelijk gefeliciteerd!
Heb een goede tijd in je nieuwe gemeente als herderin!