Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.
24 maart
Ik heb heimwee naar de sleur van alledag. Gewoon de dingen gewoon kunnen laten zijn. Mijn hond redt me wat dat betreft: hij kent de tijd waarop ik er even uit moet. Maar voor de rest.. ‘Hier gaan de mensen alleen maar uit sleur op zondag naar de kerk,’ zei jaren geleden iemand uit mijn geboortedorp tegen de Rotterdamse missionair predikant ds. Bob ter Haar. Die antwoordde: ‘Bij ons gaan de mensen uit sleur niet naar de kerk. Wat is beter?’ Op sleur valt van alles af te dingen, maar ze heeft onterecht een slechte naam. Ze kan een goede gewoonte zijn.
We zijn ongelooflijk ontregeld door de noodzakelijke maatregelen tegen een te snelle verspreiding van het Corona virus. Alles wordt geraakt: de economie, de politieke verhoudingen, het intermenselijk contact, en het hoogst persoonlijke. Of het ooit weer gewoon gewoon wordt, kan niemand nu met zekerheid zeggen. Maar als dit langer duurt, krijgt het intermenselijk contact van jij en ik, en de zorg voor elkaar buiten de gebaande paden, de kans om de nieuwe rode draad te worden. Wie weet zegt er ooit iemand tegen mij: ‘Hier zorgen mensen alleen uit sleur goed voor de ander.’ En dan ga ik antwoorden: ‘Ik ken de tijd nog dat ze bezig waren dat te verleren. Wat is beter?’
God, houd onze harten open nu het alle kanten op gaat. Niemand weet wat de dag van morgen ons brengt. Weet u het? Of zegt u dan: ‘Een nieuwe dag waarop de ander je opnieuw gegeven wordt.’? Laat het kloppen van harten het ritme zijn van het leven. Amen
Lees hier meer berichten voor Alledag
