Alledag

This content has been archived. It may no longer be relevant

Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid en Evert Jan Veldman.

22 mei
Naast dominee ben ik ook schatbewaarder. Om bij het tafelzilver van de Nieuwe Kerk te kunnen komen, moet ik verschillende handelingen verrichten. Het geeft een zekere spanning. Bij de schatten horen ook de zilveren deksels van de avondmaalsbekers. Ze zijn versierd met een doodshoofd. Als ik de bekers in de kerkruimte op de liturgische tafel zet, ben ik me zeer bewust van de diepe levenswijsheid, waar de doodshoofden op de deksels naar verwijzen: ‘Memento Mori’ (‘Gedenk te sterven’). Als ik me omdraai naar de kansel met haar prachtig houtsnijwerk, zie ik een tijdglas en kijkt een doodshoofd mij aan. Hij draagt een lauwerkrans. Toen ik hier nog maar net kwam kijken, werd ik er wat giechelig van. Nu vooral rustig. Niet dooiig. Nee, rustig.

De lockdown, die nu wat losser wordt, heeft mijn band met alles wat mij omgeeft versterkt – de dieren en de planten, de elementen en de dingen. Er kwam tijd om om me heen te kijken. We werden stil gelegd. Alles om te voorkomen dat het virus te veel slachtoffers zou maken en een infarct in de gezondheidszorg zou veroorzaken. ‘Slachtoffers? Waar zijn dan de sluipschutters voor wie je je verbergt?,’ vraagt het doodshoofd met de lauwerkrans. ‘Memento Mori!’ Hij zegt het zelfde als de dieren en de planten, de elementen en de dingen: ‘Mens, maak je niet zo groot. Je hoort bij ons. Je gaat voorbij. Loop niet weg voor je sterfelijkheid. Je bent het slachtoffer van de waan onder en boven de wet van het leven te staan.’

Het zet me aan het denken. Hoe ver moeten we gaan in het afstand houden van elkaar? Ook aan huidhonger kunnen mensen doodgaan, leren de onderzoeken. Ik weet het: het is niet iedereen gegeven om met het hoofd in de schoot van een geliefde te sterven. Maar zou je het niet iedereen gunnen?

Goede God, bevrijd ons van de angst voor onze sterfelijkheid. Ze maakt ons eenzaam. Ze vlucht weg voor het leven. Geef ons terug aan elkaar. Want alleen hand in hand en van hart tot hart, leren we de levenskunst van het sterven. Kroon ons met de lauwerkrans. Niet pas als het onze tijd is. Maar nu al. Amen.

Evert Jan Veldman

Lees hier meer berichten voor Alledag.

2 gedachten over “Alledag”

  1. Wanneer de tekst van Alledag ’s ochtends om 6.35 uur binnenkomt op je mobiel, en het is het eerste wat je leest die ochtend, dan komt het helder en duidelijk binnen. Zo ook deze Alledag die op mij nogal indruk maakte. Zowel om het verlies van mijn man ruim twee jaar geleden als omdat het Coronatijd is. Ik lees diepgang en wijsheid, en alles is zorgvuldig en met liefde geschreven. Sta mij toe om een citaat over de mens naar voren te halen:
    “Je bent het slachtoffer van de waan onder en boven de wet van het leven te staan.” Dit in verband met onze omgang met planten, dieren en de aarde. Veel dank aan ds. Veldman voor deze bijdrage aan ons welzijn in Coronatijd!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.