Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.
21 april ’20
Om elkaar heen bewegen, anderhalve meter afstand bewaren. We doen het nu een maand. En, nee, wennen doet het niet. Maar toch lijken de beelden van volgepakte stadions, dansende massa’s, zingend kerkvolk en in bezit genomen parken nu al van een eeuwigheid geleden.
Ik probeer me voor te stellen hoe het is om anderhalve meter bij elkaar vandaan te zitten in een kerk. Tel er nog maar wat bij op, want zingen in een kerk produceert een wolk aan onzichtbaar kleine druppeltjes die blijven zweven. Feesten blijkt de beste manier om het virus te verspreiden. Dat geldt voor onderbroekenlol en hooggestemde liturgie.
‘Probeer niet de leegte van afwezigheid op te vullen,’ schreef Dietrich Bonhoeffer vanuit zijn gevangenis. Dat doen we bijvoorbeeld als we kerkdiensten in beeld brengen alsof de kerk vol zit. Of als we blijven hangen in heimwee. We zouden bij de open ruimte tussen jou en mij ook kunnen denken aan de lege ruimte tussen de twee engelfiguren, die zich beide buigen voor de lege plek tussen hen in – het tafereel op het verzoendeksel van de Ark van het Verbond (Exodus 25, 22). De lege ruimte als plek waar God zich laat ontmoeten.
De anderhalve meter tussen ons in, is niet alleen gemis. Dat ook. Daar moeten we niet omheen willen draaien. Maar er is meer. Er is ruimte om nieuwe inzichten toe te laten. De tijd is voorbij om gelederen gesloten te houden. Ons kent ons maakt plaats voor jij en ik. Beide weten we niet hoe deze tijd zal uitpakken. Jij hebt geen blauwdruk voor de toekomst en ik ook niet. Maar jij hebt verlangen en ik heb verlangen, dat het goed komt met ons wereldwijd. Daarmee vul je de leegte niet op. Wel word je gevoeliger voor het waaien van Gods Geest, die met ons spelen wil. Leve de creativiteit en de liefde!
Goede God, wanneer zal het er weer van komen dat we elkaar vast kunnen pakken en juichen van vreugde, zonder de angst te hoeven hebben dat we elkaar besmetten? Wanneer wordt aan de liefde geen beperkingen meer opgelegd? Of vindt ze nieuwe wegen, nu al? Voorzichtig en krachtig tegelijk. Wees er in de open ruimte tussen mij en de ander. Weet van mijn gemis en wakker het verlangen aan naar nieuwe vormen om uw nieuwe wereld te omarmen. Amen.
In deze tijden waar niets meer normaal lijkt mogen we kracht putten uit de overwegingen die we dagelijks mogen lezen. Hartelijk dank voor deze bemoedigingen. Ik merk als ik over straat loop steeds op mijn hoede ben. Houd ik wel voldoende afstand van de ander. Of de ander van mij? Ik word er erg verdrietig van en velen met ons. Het gemis van dierbare ouderen die geen bezoek mogen ontvangen. Hun wereld is al zo klein geworden. Maar goed we gaan door en moeten door om juist nu elkaar te beschermen voor iets wat onzichtbaar is. Gelukkig hoeven we dat niet alleen te doen…………..,