Zomerdagje is de opvolger van Alledag. Miniatuurtjes om de lezer een hart onder de riem te steken in Corona tijd. Nu twee keer in de week: op dinsdag en op vrijdag.
14 juli
Het is altijd weer de kunst om niet krampachtig het vakantiegevoel vast te willen houden. Er is geen betere manier om het kwijt te raken dan door zo te leven. Maar eerlijk is eerlijk: Schiermonnikoog was weer prachtig. Zo nu en dan waaien beelden en herinneringen in mij voorbij. Laat maar waaien. Probeer ze niet te vangen.
Nu wandel ik hier weer met de hond. Ik laat hem net als op Schier de keuze: Gaan we links of gaan we rechts? Hij heeft de keuze al gemaakt als wij de deur uitgaan. Het wordt vanmorgen het Oosterpark. Er zijn talloze plekjes waar we even stil staan omdat de hond er uitgebreid wil snuffelen. Zelf heb ik er ook een paar. Het zijn de putdeksels in de stoeprand, waarop een plaatje is aangebracht met daarop het water, een visje en de tekst: ‘Hier begint de zee’. Het is een initiatief van een buurtbewoner. Ze wil bewustwording op gang brengen bij haar buurtgenoten: Wat klakkeloos op straat gegooid wordt, verdwijnt met het hemelwater in de goot en draagt uiteindelijk bij aan de plastic soep in zee.
Als ik bij zo’n putdeksel sta, laat ik het opgeheven vingertje achterwege. ‘Schier begint hier,’ denk ik dan blij. Alles is met alles verbonden. Verdwalen kun je dus niet. Deze wereld is ons thuis. En dan zing maar weer eens een paar regels uit een psalm: ‘Rivieren klappen in de handen, de bergen jubelen het uit.’ Niet te hard natuurlijk, want er zijn grenzen.
