Alledag

This content has been archived. It may no longer be relevant

Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door Tirtsa Liefting, Matty Metzlar, Tim Smid en Evert Jan Veldman.

13 mei ’20
Vandaag is het twintig jaar geleden dat in Enschede een vuurwerkopslag ontplofte. Een hele woonwijk werd weggevaagd. Er vielen 23 doden. De betonplaten, waarop de containers met vuurwerk stonden, zijn nog zichtbaar. Met kracht weggedrukt in de aarde. Een plek om te spelen. En een onderdeel van het monument ‘Het verdwenen huis tussen hemel en aarde’.
De vuurwerkramp en de nasleep ervan zijn een deel van mijn geschiedenis geworden. In deze ontregelende tijden liggen herinneringen er aan vlak onder de oppervlakte. Hoe kostbaar het ‘gewone’ is, ben ik me sindsdien bewust. ‘Let niet op de rommel,’ zei een jonge vrouw toen iemand met een winkelmandje op het hoofd haar huis kwam binnen rennen om dekking te zoeken tegen het rondvliegend puin en vuur. Voor ze met haar gezin het huis verliet, draaide ze eerst het zonnescherm omhoog waar geen doek meer in zat en sloot ze het huis af met de sleutel terwijl alle ramen er uit geblazen waren. Hoe kostbaar is het om tegen iemand te kunnen zeggen: ‘Let niet op de rommel.’
De Corona crisis is van een andere orde dan de Vuurwerkramp in Enschede. Ik kijk naar buiten. Alles staat er nog. Alleen de lucht is schoner. Maar ondertussen zijn mensen bang, vallen in slow motion bedrijven om, verliezen mensen hun werk, en vergeet je soms welke dag het is. En niemand weet precies waar dit gaat eindigen. We bezweren de werkelijkheid door tegen elkaar te zeggen: ‘Let niet op de rommel.’
Er komt een moment dat we dat niet meer kunnen volhouden. Dat is geen ramp. Want samen de rommel opruimen, zo mogelijk wereldwijd, kan ook gewoon worden. Het zal tijd vergen. Tijd die dan niet besteed kan worden aan onverantwoord rotzooi schoppen. Een hobby waar we ons al te lang in hebben uitgeleefd.
Zoals nu kinderen spelen in ‘het verdwenen huis tussen hemel en aarde’ in Roombeek, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, zo is de toekomst na de Corona crisis aan de kinderen van deze wereld. Mits we bereid zijn samen de rommel onder ogen te zien.

Goede God, herinner u de namen van wie omkwamen bij de Vuurwerkramp. Samen met alle mensen die het virus niet overleefden. Berg hen in uw liefde. Laat die liefde in ons dalen. Maak haar zichtbaar in het gewoonste van het gewoonste. Zo kostbaar. Zo dierbaar. Alles veranderend. Amen.

Foto RD

Lees hier meer berichten voor Alledag.

2 gedachten over “Alledag”

  1. Evert-Jan
    Opnieuw een heel goed en mooi verhaal.
    Op het moment van de ramp was ik met m’n vriendin bij vrienden in Oosterbeek.
    Zelf ben ik nu aan het opruimen en dit gaat me wat beter af, bij de gedachte:
    een vluchteling kan niets meenemen.
    Ga door Piet

  2. Eem aangrijpend verhaal, Evert Jan, van de vuurwerkramp. Je moet dat maar meegemaakt hebben.
    Het was de avond van de Eurovisiesongfestival, en zij stopten de uitzending net voordat wij nummer 10 {DK)
    zouden horen om ons te laten zien wat er in Enschede was gebeurd. Verschrikkelijk. Eigenlijk kon je het eerst niet geloven. Hier in Nederland….
    Maar de vergelijking met de Corona crisis gaat misschien op een andere manier op. Zowel de vuurwerkramp als de Corona crisis is ons overkomen……..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.