Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.
4 mei 2020
“Remember only that I was innocent
and, just like you, mortal on that day,
I, too, had had a face marked by rage, by pity and joy,
quite simply, a human face!” ~ Benjamin Fondane, Exodus (Murdered at Auschwitz, 1944)
Vandaag herdenken we en staan we stil bij allen die slachtoffer waren en zijn omgekomen in de oorlog. Zelf werd ik hier nog nooit zo bij stil gezet als tijdens mijn bezoek aan het kindermonument in Yad Vashem. De foto´s, de vijf kaarsen die door de spiegels veranderen in hemel vol sterren en de namen die klinken van de duizenden Joodse kinderen die omkwamen tijdens de oorlog, dat raakte de diep. Wanneer nummers namen worden en verhalen een gezicht krijgen, wordt je er vanzelf stil van.
Toen het coronavirus in Januari nog alleen met Wuhan werd geassocieerd, stond het nog ver bij ons vandaan. Af en toe stond er een update in het nieuws, maar verder waren we er niet veel mee bezig. Dat veranderde echter radicaal toen het dichtbij kwam, toen het virus een gezicht kreeg in de verhalen van mensen uit onze eigen omgeving die er mee te maken kregen of in onze eigen ervaringen met de gevolgen ervan.
In dit geval hadden we het logischerwijs graag ver weg gehouden, maar misschien geldt dat soms ook wel voor die verhalen van de vele slachtoffers van oorlog of geweld. Iets wat ik bij mezelf in ieder geval soms wel bemerk, dat ik mij liever focus op iets positiefs dan dat ik mij laat raken of confronteren door dit soort verhalen. Maar juist op een dag als vandaag geldt dat we die verhalen en de herinneringen aan de oorlog en haar vele slachtoffers dichtbij moeten halen. Om de gezichten te zien en de verhalen te horen van gewone mannen en vrouwen die slachtoffer werden van haat en bruut geweld. En ons zelf er telkens opnieuw aan te herinneren ´dit nooit weer´, in het besef dat dit helaas lang niet altijd vanzelf komt. We hebben de herinnering nodig om niet slaperig te worden en er telkens weer van bewust te worden dat vrijheid kostbaar is en vraagt om verantwoordelijkheid.
God, help ons niet te vergeten maar te herinneren, de miljoenen slachtoffers en hun nabestaanden uit de oorlog, zodat wij vrijheid, vrede en rechtvaardigheid nooit als vanzelfsprekend zullen beschouwen, maar ons daar in uw kracht voor in blijven zetten. Wij bidden dat de herinnering ons niet slechts moedeloos zal maken of terneerdrukken, maar dat we juist in het stil worden de hoop en het vertrouwen vinden dat U daar te vinden bent. God van trouw, voedt en bevestig ons zo in de hoop dat juist daar waar het kruis staat, de opstanding nabij is. Amen.
