Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.
2 mei ’20
In de vroege ochtend door de regen lopen; ik wist niet dat ik er nog eens van zou gaan houden. Het regelmatig getik van de regen op mijn hoed brengt rust in gedachten die tegenwoordig alle kanten opvliegen. Dat heb je als niemand kan voorspellen waar we met z’n allen naar toegaan. ‘Het regent, het zegent, de pannetjes worden nat…,’ zing ik. Het is een prima mix: wandelen in de regen, een kinderliedje zingen en je gedachten ordenen. Vooral het denken heeft er baat bij. ‘Daar kwamen twee soldaatjes an, die vielen op hun gat.’ Hier loopt er een. We marcheerden wereldwijd een doodlopende weg in. Ons denken was gevangen. We konden ons niet voorstellen dat er een andere weg zou kunnen zijn dan die door de porseleinkast van de schepping, langs de braderie van de Vrijemarkteconomie. Misschien zijn we net op tijd op ons gat gevallen. Ik kijk om me heen en zie wat de regen doet met het jonge groen. Wat een feest!
Goede God, dank voor het jonge groen dat wel raad weet met de regen, dank voor het kinderliedje dat wel raad weet met mijn ernstige gedachten. We weten niet waar het naar toe gaat, maar het is wonderlijk mooi dat u onze reisgenoot wilt zijn. Amen.
