Alledag

This content has been archived. It may no longer be relevant

Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.

Maandag 20 april ’20

Een van mijn lievelingsverhalen is toch wel het verhaal van Godfried Bomans over de Rijke Bramenplukker. Zo nu en dan lees ik het weer eens opnieuw. Het verhaal daagt me uit om me te verwonderen en te genieten van de kleine dingen. Van de bloesemboom voor het huis, van een kort gesprekje met de buren, of in deze tijd van een glimlach en een blik van verstandhouding wanneer je voor elkaar aan de kant gaat op straat. Maar me zo rijk voelen als die bramenplukker… dat moet ik nog steeds leren.

“Er was eens een bramenplukker, die woonde eenzaam en alleen in een bos waardoor hij dacht dat hij alleen op de wereld was. Niettemin was het een opgewekte man. ’s Ochtends verwonderde hij zich over de zilveren parels die aan de bloemen kleefden. ‘Voor wie anders liggen al die diamanten over het gras gestrooid dan voor mij?’ En als hij door het bos liep zag hij hoge gewelven, ruime portalen en prachtige zuilen! Als hij op zijn rug naar de wolken lag te kijken zag hij wonderlijke figuren voorbijkomen. ‘Wie heeft er zo’n zoldering?’ ’s Avonds werd hij nog blijer dan anders. Als de zon haar laatste stralen over de heuvels wierp terwijl hij voor zijn huisje zat, begon ver in het bos een hoge stem te jubelen zo mooi en toch zo weemoedig, dat hem de tranen in de ogen schoten. ‘Heerlijk, prachtig! Dank, dank onbekende zanger! Wat een muziek! Wat een geluid! Hoe jammer dat ik alleen op de wereld ben!’

Op een avond stond echter een ontdekkingsreiziger voor zijn neus. De bramenplukker was hoogst verbaasd dat er een wezen bestond precies als hij. Nadat de reiziger hem een goudstuk had aangeboden zei de bramenplukker dat hij die niet nodig had. ‘Want,’ zei hij, ‘ik heb diamanten.’ ‘Wat zeg jij daar?’ vroeg de reiziger. ‘Heb jij diamanten? Hoeveel dan?’ ‘Nou,’ zei de bramenplukker, ‘een paar grasvelden vol.’ ‘Man!’ riep de reiziger, ‘je bent schatrijk!’ ‘Dat zei ik toch al,’ sprak de bramenplukker. ‘Maar ik heb nog veel meer.’ En vervolgens vertelde hij over de spiegels die hij had, sommige zo groot dat je er een dag voor nodig hebt om eromheen te lopen, over de zuilengangen en de gewelven en zo voort en zo verder. De reiziger was verbijsterd: zo veel rijkdom voor een man alleen! Daarom spoedde hij zich zo snel als hij kon naar het dorp waar hij woonde en nodigde iedereen uit om mee te gaan naar de bramenplukker om de parels te halen en alle andere rijkdommen waar de bramenplukker over beschikte. Hoe groot was hun teleurstelling toen zij ontdekten dat dauwdruppels de diamanten voor de pramenplukker waren. Zij voelden zich bedrogen en gedesillusioneerd keerde zij huiswaarts”.

God, dank voor de grote en kleine zegeningen waarmee u ons verrast. Help ons deze op te merken en ons telkens weer te laten vervullen met verwondering en vreugde. Juist in deze tijd, nu er genoeg vragen of zorgen zijn die het kleine geluk zomaar dreigen te overschaduwen. Amen.

Lees hier meer berichten voor Alledag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.