Alledag

This content has been archived. It may no longer be relevant

Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.

14 april ’20
Ik droom de laatste dagen veel. Er komen mensen uit mijn kring in voor. Misschien u wel. Als we elkaar niet kunnen zien zoals we gewoon waren, dan maar in mijn dromen. De dromen hebben steeds hetzelfde patroon. We zijn in een situatie beland, waar we maar niet uit kunnen komen. Ik probeer van alles, maar het wil maar niet echt lukken. Een beetje benauwend. Je hoeft geen cursus te hebben gevolgd om deze dromen te kunnen duiden. Ze hebben met de Lockdown te maken waar we in terecht zijn gekomen, zonder te weten wanneer die eindigt.

Maar overdag denk ik alle kanten op en is dat beklemmende gevoel er een stuk minder. En daarin ben ik niet de enige. Er wordt tijdens deze Lockdown gedagdroomd over hoe het samenleven en het kerkzijn op een nieuwe manier gestalte zouden kunnen krijgen. Gedachten daarover worden breed gedeeld. Niet omdat het allemaal hosanna is wat de klok slaat, maar omdat deze tijd vraagt om gedachten uit te wisselen. Er is een sterk besef dat we elkaar nodig hebben bij het ontwerpen van de tijd na deze crisis.

Wie weet zaten we vóór het uitbreken van de pandemie wel veel meer vast in patronen, dan we dachten. We dachten ieder onze eigen beslissingen te nemen, zo vrij als een vogeltje. Maar was dat ook zo? Waarom is het dan altijd zo druk op dezelfde plaatsen, op dezelfde momenten? Om maar een voorbeeld te noemen: Het toppunt van vrijheid is de automobiel (het paradepaardje van de liberale wereld). Maar hoe vaak komen ze niet tot stilstand in onafzienbare files. Hoezo mobiel?

Misschien waren we al vastgelopen met elkaar in leefpatronen, lang voor de Lockdown. Gezien de staat van het milieu, de ongezonde opeenhoping van rijkdom, de uitsluiting van grote groepen wereldbewoners. Misschien blijkt de huidige Lockdown achteraf een broedplaats van bevrijding te zijn geweest. Romantische gevoelens daarbij heb ik niet. We zullen veel moeten inleveren. Maar hoe erg is dat? Mits het maar gelijk opgaat met herverdeling van kansen en middelen van bestaan.

Goede God, we zijn onrustig. En van tijd tot tijd vliegt het ons aan. Wat gaat het worden? Wordt het überhaupt nog wel wat met deze wereld? De onrust rukt aan alles waar we ons veilig bij waanden, aan alle vastgeroeste patronen. Wij bidden u om rustige nachten, om vertrouwen in u. Maar wij bidden u ook om onrust, om creativiteit, lef en nieuwe denkkracht. Wees in ons midden met uw liefde en bevrijding. Amen.

Lees hier meer berichten voor Alledag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.