9 april ’20
Mensen van Het Pand in de Korrewegwijk brengen helderblauwe linnen tasjes rond, bestemd voor kinderen. Ik heb er ook een gekregen. Met een hartelijk alsjeblieft. Er zit van alles in: fruit, kleurplaten, kaarten om je fantasie op los te laten en die je daarna kunt versturen, stiften, stoepkrijt – dat soort dingen.
Ik ben er blij mee. Het houdt het kind in me wakker. Dat jongetje kan ik nu goed gebruiken. Zonder hem worden de gedachten gauw zwaar. De zorgen over morgen stapelen zich op. Het ene scenario voor de toekomst is nog somberder dan het andere. We hoeven onze kop niet in het zand te steken. We gaan een prijs betalen.
Maar het kind in mij steekt de kop ook niet in het zand. Alleen als het bij het spel hoort. Het kind leeft bij de dag. En er moet veel gebeuren om zijn fantasie te verjagen. Die fantasie hebben we echt nodig. Met zindelijk denken alleen komen we er niet. Ik ken veel mensen, die alleen kunnen voortborduren op de normale gang van zaken. Dat zijn kostbare mensen, die je normaliter met beide benen op de grond houden. Maar als de grond waarop je staat begint te schuiven, heb je een andere manier van denken nodig. We zullen ‘out of the box’ moeten leren denken. En niet zo’n beetje ook: over de economie, over menselijke maat, over communicatie. En, ja, ook over de kerk. Zuinig zijn op oude schoenen is mooi, zolang je in de gebaande paden gaat. Maar als het landschap ingrijpend verandert, heb je daar niet genoeg aan.
Ik ga met stoepkrijt aan de gang. Kijken wat er tevoorschijn komt onder mijn handen. En dan pas denken. Dat is de volgorde.
Goede God, als mijn gedachten te zwaar worden om mee te dragen, laat mij dan niet de kop in het zand steken. Maar laat het kind in mij vrij, dat mijn denken lichter maakt en het weer leert huppelen. Waai met uw Geest door de wereld, die niet gewoon verder kan marcheren. Zegen beleidsmakers met wijsheid en fantasie. Breek muren af. Vooral ook die van uw kerk. Dat wij nieuwe veiligheid vinden als kinderen van één vadermoeder. Amen.
Mooi, ook die combinatie van vadermoeder!