Choral Evensong met Choral Voices en Magnificat

Deze maand wordt de Evensong gezongen door twee koren: Choral Voices en Magnificat. Daniel Rouwkema dirigeert beide koren. Die dubbele bezetting is natuurlijk een uitgelezen kans om Charles Woods dubbelkorige Hail Gladdening Light  te zingen. De tekst (in het Grieks: Phos Hilaron), is vermoedelijk al uit de tweede eeuw na Christus. Een van de oudste hymnes uit de christelijke traditie dus, een lofzang op God als het licht van de wereld. Deze werd gezongen bij het rituele aansteken van de lampen aan het begin van de avond, wanneer de gemeente bijeenkwam voor het avondgebed. Al in teksten uit de derde eeuw wordt de hymne ‘zeer oud’ genoemd, en sedertdien is zij in vele talen in de verschillende kerken van Oost en West blijven klinken: van het Armeens tot het Koreaans en zelfs Arabisch. In Engeland was John Keble de eerste die haar vertaalde in de drie fraaie stanza’s die we vandaag zingen.

De preces and responses zijn van de hand van Humphrey Clucas, een veelzijdig componist en zanger, vooral van liturgische muziek. Clucas beschikte over meerdere talenten: hij combineerde zijn muzikale carrière lange tijd met het leraarschap, schreef bovendien twee dichtbundels en een drietal misdaadverhalen die zich notabene afspelen in Westminster Abbey. Een plek die Clucas op zijn duimpje kende: hij zong er in de jaren ’90 als lay vicar.

Van Psalm 119 zingen we de verzen 105 t/m 120 in de zetting van Henry Walford Davies. De hymns van vandaag zijn 352, Crown Him With Many Crowns van George Elvey en All Creatures Of Our God And King van Ralph Vaughan Williams.

Nog tijdens zijn studietijd in Cambridge dirigeerde Charles Villiers Stanford al het koor van Trinity College. Hij zou in de loop van zijn leven maar liefst zeven verschillende Canticles voor de Evening Service schrijven. Wij zingen vandaag de Canticles in C.  Toegankelijke muziek voor een kathedraalkoor dat elke dag opnieuw moet presteren, maar toch blijft ze in je hoofd hangen door de symfonische touch. Stanford geldt als een  grote vernieuwer van de Anglicaanse koormuziek; zijn orkestrale muziek hoor je niet zoveel meer, maar zijn kerkmuziek blijft alom geliefd.

All wisdom cometh from the Lord, van de eigentijdse componist Philip Moore, draait om de  eerste twaalf verzen van het boek Wijsheid van Jezus Sirach. Een lofzang op de goddelijke wijsheid die te zien is in heel de schepping. Wie kan de druppels van de regen tellen, of de zandkorrels op het strand? Het kan niet anders of ‘inzicht en wijsheid bestonden al voor de tijd begon,’ concludeert Sirach. Het begin van alle wijsheid is dan ook de vreze des Heren. Op dat punt aangekomen schakelt Moore naar een ander register. Van modern en up-tempo naar kloosterlijke verstilling, en van het boek Wijsheid naar psalm 119.  In ‘plain chant’ zoals in het getijdengebed zingen de sopranen ‘show me, o Lord, the way of thy statutes’. Daaronder klinkt, voor wie goed luistert, nog zacht: ‘wisdom…. all wisdom cometh from the Lord.’