Choral Evensong

Op 16 maart is er om 17.00 uur weer een Choral Evensong in de Nieuwe Kerk Groningen. Met muziek van o.a. John Goss, Charles Wood en T.L. De Victoria , door Choral Voices o.l.v. Daniël Rouwkema. Voorganger is Sam van Leer; organist is Mannes Hofsink.

De hymne Jesu dulcis memoria wordt toegeschreven aan Bernardus van Clairvaux , de stichter van de orde van de Cisterciënsers. De eerste strofe, die wij vanavond zingen, klinkt tot op heden  in het avondgebed van de kloosters. Vertaald naar het Engels (door Edward Caswall, 1849) zal hij veel mensen bekend voorkomen: ‘Jesus the very thought of Thee/ with sweetness fills my breast/ But sweeter far Thy face to see, and in Thy presence rest.’ De melodie is van de Spaanse Renaissance componist Tomás Luis de Victoria.

De Preces and responses zijn van de Schotse componist Peter Nardone; van psalm 119 zingen we de verzen 161-165 in een eigentijdse zetting van Henry G. Ley, en vervolgens 169-176  in een zetting van de achttiende eeuwse John Soaper.

Van Herbert Howells zingen we de hymn All my hope on God is founded. De tweede hymn van vandaag, How sweet the Name of Jesus sounds, is een traditionele melodie waarover een mooi verhaal te vertellen is. In 1903 bezocht de Engelse folklorist en musicoloog Cecil Sharp een bevriende dominee in Somerset.  Toevallig was de tuinman daar aan het werk, en Sharp hoorde hem een andere traditional, ‘The seeds of love’ zingen. Het was de eerste keer dat hij een volksliedje zomaar in het wild, buiten de concertzaal tegenkwam en dat zette hem op het spoor van zijn levenswerk: het verzamelen van duizenden volksliedjes in Engeland en later ook de V.S. . Geholpen door zijn vriend zocht hij in landelijke gemeenschappen de laatste mensen op die de oude liedjes nog kenden, noteerde en publiceerde ze in een reeks liedboeken.  Vaak met een zelfgeschreven pianobegeleiding, want deze muziek moest blijven klinken. Sharp was een hartstochtelijk pleitbezorger van volksmuziek en -dans als drager van ‘Englishness’  – een streven waar o.a. Vaughan Williams en Holst zich aansloten.  De tekst komt van de 18^e eeuwse John Newton die vooral beroemd werd met zijn lied Amazing Grace.

De Ierse componist Charles Wood werd niet in de kerk geboren, maar wel vlak ernaast: aan de Vicars Hill op het terrein van de kathedraal van Armagh, waar zijn vader werkzaam was.  Hij bezocht er de kathedrale koorschool en studeerde vervolgens aan het Royal College of Music bij Parry en Stanford: die laatste volgde hij later op als docent (o.a. van Howells en Vaughan Williams). Aldus gevormd groeide hij uit tot een van de steunberen van de hedendaagse Anglicaanse koormuziek. Zijn werk wordt daar nog veelvuldig uitgevoerd –  bekend is met name zijn Hail Gladdening Light. Zijn profane muziek, waaronder een pianoconcert en acht strijkkwartetten, is meer op de achtergrond geraakt maar misschien komt daar wel verandering in wanneer volgend jaar zijn 100^ste sterfjaar wordt herdacht. Vandaag zingen wij zijn Magnificat et Nunc Dimittis in Es.

Met O Saviour of the world blikken we al vooruit naar de Goede Week, wanneer deze hymne vaak gezongen wordt – veelal in het Latijn, O Salvator Mundi. Christus als redder van de wereld, met in zijn linkerhand een wereldbol met kruis en de rechterhand zegenend opgeheven, is een bekend motief in de schilderkunst (Michelangelo, Titiaan). In de muziek is de versie van Thomas Tallis’ bekender dan dit werk van de vroeg Victoriaanse John Bow ; hem kennen we vooral van het vaak gezongen Praise my soul the King of Heaven.