Op 21 januari zingt Choral Voices een Festival of Lessons and Carols for Epiphany. Een feestelijke afwisseling van teksten en Carols. Het is net als in december, maar nu rond het hoogfeest van Epifanie. Je zou het de Engelse evenknie kunnen noemen van de volkskerstzangen in december.
Het is ook de opening van de Week van gebed voor de eenheid van de christenen. De lezingen en de gebeden (in het Nederlands) worden verzorgd door vertegenwoordigers van diverse Binnenstadskerken. Laat de hemel open gaan over Stad en Ommeland!
Het koor Choral Voices staat onder leiding van Daniël Rouwkema. Het orgel wordt bespeeld door Mannes Hofsink, cantor-organist van de Nieuwe Kerk. Aanvang om 17:00 uur in de Nieuwe Kerk Groningen.
Muziek bij drie thema’s van Epifanie
‘Epifanie’ komt van het Griekse woord epifaneia, letterlijk ‘plotseling verschijnen’ – in het bijzonder het plotseling verschijnen van een godheid. Het hoogfeest van Epifanie gaat dan ook over hoe God in de wereld is verschenen in Christus. Volgens de traditie gebeurt dat in drie Bijbelverhalen: het bezoek van de drie koningen, de doop in de Jordaan en Jezus’ eerste wonder op de bruiloft in Kana. Het zijn drie momenten waarin, als een plotselinge flits van inzicht, blijkt dat dit niet zomaar een mens is, maar het vleesgeworden Woord.
In de Lessons and Carols for Epiphany lezen we allereerst dus de proloog van Johannes: “In den beginne was het woord.” Daarna de verhalen uit Lucas en Matteüs waarin engelen aan zowel Maria als Jozef laten weten wie dit kind wel is. ‘The word made flesh,’ een thema waarbij onder andere Rutters Josephs Carol en Willcocks Cherry Tree Carol klinken.
Het tweede thema, ‘The king of the nations’ gaat over Jezus’ koningschap, dat het eerst onderkend wordt door de drie wijzen uit het oosten; en vervolgens helaas ook door Herodes, met de kindermoord van Bethlehem tot gevolg. Het koor zingt onder andere Stopfords dieptreurige Coventry Carol, en de gemeente sluit aan met de hymne Why impious Herod.
Het derde thema van de viering, ‘Light to the world’, komt tot uiting in de lofzang van Simeon (Lucas 2, 22 en verder). Hierbij hoort natuurlijk een Nunc Dimittis – want dat is de tekst die Simeon aanheft. We zingen hem in de zetting uit het Collegium Regale van Charles Wood. Maar ook klinkt hier John Gardners springerige Tomorrow shall be my dancing day. In deze traditional, die waarschijnlijk teruggaat tot de 16e eeuw, is Christus zelf aan het woord over zijn leven, dat hij omschrijft als een dans. Een ongebruikelijke metafoor (later nog eens met veel succes gebruikt in het folknummer ‘The King of the Dance’). Maar ook weer niet helemaal onbekend, want is de kerk niet de bruid van Christus? Als ze tenminste ingaat op zijn inspanningen “to call my true love to my dance”. Zoals refrein steeds herhaalt: “sing, oh my love! This have I done for my true love.”
