Alledag

This content has been archived. It may no longer be relevant

Voor elke dag, zo lang het Coronavirus het leven ontregelt, een hart onder de riem gestoken door ds. Tirtsa Liefting en ds. Evert Jan Veldman.

5 mei ’20
Bevrijdingsdag begint vroeg. Té vroeg, ook al ben ik een ochtendmens. Hoewel, het is maar hoe je het bekijkt. Ik ben precies op tijd voor het zacht gefluister van de vogels. Het is nog donker Geen stelligheden nog. De wedstrijd wie het mooiste zingt, moet nog beginnen. Ik heb het zacht gefluister van de vogels nodig. Nog meer dan het hoogste lied, dat reageert op het eerste morgenlicht. In al zijn schoonheid heeft dat iets van: ‘Ik zei het je toch!’ ‘Ik wist het toch!’ Bij het zacht gefluister is het nog donker. Het kabbelt en murmelt tussen de gedachten door die maken dat ik niet meer slapen kan: ‘Hoe lang gaat het nog duren? En dan: Wat dan? Wat blijft er over van wat normaal was.’ Ik spreek mezelf bestraffend toe: ‘Denk aan al die mensen die moesten onderduiken. En aan die wel wilden, maar niet konden. Overgeleverd aan de heidenen.’ Maar dat werkt ook niet echt. Vraagtekens hebben zelden baat bij uitroeptekens. Het gefluister van de vogels komt net op tijd. Het ontregelt mijn gepieker. Maar dan zachtjes. Geen verwijten. Geen antwoorden. Meer een soort bedding onder mijn onrust waardoor het weg kan vloeien richting de dag. Ook al is het nog nacht. En wat een dag belooft het te worden. Ik weet het nog niet half.

‘Nooit lichter ving de lente aan
dan toen uw hand ons volk bevrijdde.
Hoe hebben we in dat schoon getijde
verheugd, maar huiverend verstaan:
Gods vijanden vergaan’
(Liedboek 709 vers 1)

Lees hier meer berichten voor Alledag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.